TÜRKLERDE RENKLERİN DİLİ

İlk Türk devletlerinde de renkler hem toplum hem de devlet için birçok anlam ifade etmiştir.

Ak, kara, kızıl ve gök renklerinin dışında kullanılan beşinci bir renk daha vardır ki bu da sarı renktir. Sarı renk yönleri göstermez, diğer dört rengin merkezini ifade ederdi.

İlk Türk devletlerinin devlet teşkilatlanması bakımından sarı renk merkezî hâkimiyeti, merkezin gücünü ve kudretini ifade ederdi.

Kök Türk ve Uygur devlet geleneğinde çadırların renklerine bağlı bir hiyerarşik düzen vardı. Kağanlar altın işlemeli otağda otururlar ve kırmızı elbiseler giyerlerdi.

KARA-KUZEY - Yağız, yer ve kara toprak için kullanılmıştır

AK (BEYAZ)-BATI  - Ululuk, adalet ve gücü temsil etmek anlamına gelirdi.

YEŞİL (GÖK)-DOĞU - Dirilik, tazelik ve gençliği temsil ederdi. Eski Türk toplumunda gök (mavi) ve yeşil ortak kullanılmıştır.

KIZIL (AL)-GÜNEY - Tanrı, koruyucu ruh, ocak (ev), dirlik ve bağımsızlık anlamına gelirdi.

SARI – Merkez (Dünyanın merkezi)