ý  İngiltere’nin 1947 Ağustos’unda bölgeden çekilmesiyle burada Pakistan ve Hindistan adı ile bağımsız iki devlet kurulmuştu. Bu iki devlet bağımsızlıklarından itibaren birbirleriyle sorunlar yaşamışlardır. Çatışmaların en önemli nedeni Hindistan, Pakistan, Afganistan ve Çin’in kesişme noktasında yer alan, verimli topraklara ve yer altı zenginliklerine sahip olan Keşmir’dir. Pakistan, Keşmir halkının büyük çoğunluğunun Müslüman olmasından dolayı buranın kendisine ait olması gerektiğini belirtmekteydi. Hindistan ise Keşmir Mihracesi’ nin kendi topraklarıyla birleşme kararından dolayı burada hak iddia ediyordu. Bu nedenlerle iki devlet 1948’de ilk kez savaştı. Birleşmiş Milletler araya girdi ve Keşmir’de halk oylaması yapılması şartıyla ateşkes sağlandı. Bu çatışmada Pakistan, Keşmir’in küçük bir kısmını ele geçirirken büyük kısmını Hindistan almıştı. Hindistan, BM kararına rağmen bugüne kadar elinde tuttuğu Keşmir topraklarında halk oylaması yapmamıştır.

ý  Hindistan, SSCB ile yakınlaşarak bu devletin desteğini aldı. Buna karşılık Pakistan, Batı yanlısı bir politika takip ederek 1954’ten itibaren ABD’den askerî yardım almaya başladı. Pakistan’ın 1955’te Bağdat Paktı’na üye olmasıyla da SSCB, iki devlet arasındaki tüm anlaşmazlıklarda Hindistan’ın yanında yer aldı.

ý  Pakistan ile Hindistan SSCB’nin aracılığı ile 10 Ocak 1966’da Taşkent Deklarasyonu’nu imzalayarak 1965’teki savaştan önceki sınırlara çekilmeyi ve anlaşmazlıklarını barışçı yollarla çözmeyi kabul etti. Fakat Keşmir meselesi Pakistan-Hindistan münasebetlerinde çözümlenemeyen bir sorun olarak günümüze kadar geldi.

Bu dönemdeki diğer bir gelişme de Mart 1959’da Çin’in Tibet’i işgal etmesi ve Tibet’in ruhani lideri olan Dalai Lama’nın (Dalay Lama) da Hindistan’a sığınması oldu. Bu gelişme; Çin-Hint ilişkilerinin bozulmasına, Çin-Pakistan arasında ise yakınlaşmaya yol açtı. 1962 Çin-Hindistan Savaşı’nda Çin’i destekleyen Pakistan, Çin ile Gilgit Eyaleti sınırındaki anlaşmazlığını da giderdi.