Bugün sıradan bir ürün olarak görülen kağıt, aslında çağdaş medeniyetin kilometre taşlarından biri. 8'inci asırdan itibaren Çin'den Bağdat'a, oradan ise tüm İslam coğrafyasına yayılan kağıt üretimi, bilginin aktarılmasında en büyük kolaylığı sağladı.

Müslümanlar, kağıt üretiminde yepyeni teknikler gerçekleştirdiler, farklı hammaddelerle çok çeşitli kağıtlar ürettiler. Onlardan biri olan "Türk kağıdı" tekniği, günümüzde tüm dünyada kaliteli yazı kağıtlarında ve kitaplarda hala kullanılıyor.

Bundan 1200 yıl önce, Müslümanların 751 Talas Savaşı'nda ele geçirilen Çinli esirlerden kâğıt üretiminin sırlarını öğrenmeleriyle birlikte Bağdat'ta kâğıt üretimi yayılmaya başladı ve kısa sürede batıda Şam, Taberiye ve Trablus'a kadar ulaştı. Üretimin artmasıyla birlikte kâğıt ucuzladı ve daha kaliteli hale geldi.

Daha sonra da çeşitli yollar ile bütün Avrupaya yayıldı.

Osmanlıdan günümüze kadar arşiv belgelerinin günümüze kadar gelmesinin en önemli sebebi kaliteli kağıt üretimidir. Osmanlı kağıt üretiminde AHARLAMA tekniğini kullanmıştır.

Yanı kağıdın yazı yazılacak yüzeyi nişasta ve yumurta akı kullanılarak aharlanmıştır. Böylelikle mürekkep hiç solmadan şimdi yazılmış gibi koruyabilmiştir.

Gelelim mürekkep yalamışlığa. Anadoluda hala kullanılan bir tabirdir. Yanı ilim irfan sahibi okumuş insanlar için söylenilen bir sözdür.

İşin aslı böyle değil tabi ki. Osmanlı zamanında katipler yere oturur bir dizini kaldırarak yazdıkları uzun kağıtlarda bir yanlışlık yaptığında, o yanlış yaptığı yere bir dil atıp silermiş. Kağıt aharlı olduğu için sorunda kalmazmış.

Görüldüğü gibi mürekkep yalamış tabirindekiler gerçekten mürekkep yalamıştır. Şimdiki okumuşlar için başa bir tabir bulalım bence.